() 해외배송 가능
판매가 | |
---|---|
소비자가 | 0원 |
적립금 |
|
무이자할부 | |
제조사 | sxekspiro |
원산지 | 88쪽 |
상품코드 | P00000LJ |
수량 |
|
국내/해외배송 | |
SNS 상품홍보 | ![]() ![]() |
QR코드 |
|
QR코드 보내기 |
![]() ![]() ![]() ![]() |
세익스피어의 작품 ' 실수의 희극'을 윌리엄 올드가 번역
영국 시인·극작가. 세계 연극사상 최대의 극작가이며 영국 문학사를 장식하는 대시인이다. 18세기 이래 영국에서는 셰익스피어학이라는 독립된 학문이 발전하였고 모든 비평원리의 선례로 이용되며, 극단에서는 셰익스피어의 극이 배우의 등용문으로 되어 있다. 성장
영국 르네상스의 정점인 엘리자베스 1세때 영국의 중부지방에 있는 워릭셔의 스트랫퍼드어폰에이번에서 태어났다. 아버지는 피혁가공업과 농산물·모직물의 중개업을 하였고, 어머니는 근처의 부농집안 출신이었다. 아버지가 1568년 읍장으로 선출되어 유복한 가정의 장남으로서 유년시절을 행복하게 보내며 마을의 문법학교에서 공부하였으나, 13세 때 집안이 몰락하기 시작하여 대학에는 진학하지 못한 듯하다. 18세 때 8세 연상인 A. 해서웨이와 결혼하여, 다음해 장녀 수재나를 낳고, 2년 후 쌍둥이 남매 햄릿과 주디스를 낳았다. 셰익스피어의 소년시절에 대해서는 더 이상 기록이 없고 연극과의 연관도 분명하지 않으며, 런던으로 나온 이유나 연대도 자세하지 않다. 런던시절 배우로서의 생활은 1580년대말 무렵부터인 것 같다. 92년에는 신진연극인으로서 평판이 높았다는 기록이 있다.
Ĉi tiun verkon komisiis la Bulgara Esperanto-Teatro jam antaŭ pli ol kvarona jarcento; ĝi estis farita, kaj sukcese prezentita okaze de la 34a Bulgara Kongreso de Esperantistoj en Tirnovo, 1960 (1) kaj antaŭ la 48a UK en Sofio, 1963. (2) Tamen, ĝis nun ĝi restis nepresita; la nunan preson ebligis donaco de Marjorie Boulton.
Kvankam Ŝekspiro estas bone konata inter esperantistoj, li restas malfacile tradukebla. La Komedio certe prezentas pli grandajn malfacilaĵojn ol ekzemple Julio Cezaro. Kvankam en la pli multaj teatraĵoj "Sekspiro rimis versojn nur fine de scenoj, en ĉi tiu estas grandaj blokoj (en aktoj 2, 3 kaj 4) kiuj estas rimaj. Cetere, la servistoj Dromjo E(feza) kaj Dromjo S(irakuza) preskaŭ ŝvarce vortludemas, kaj estis necese por la tradukistoj iel trakti tiujn jam arĥaiĝintajn vortludojn el la Esperanta traduko.
En la dua akto la tradukintoj fidele reproduktis la rimojn. Tamen -- eble pro premo de tempo, eble pro ŝanĝo de tradukintoj -- ili verŝajne rezignis pri tio en la aktoj tri kaj kvar; bedaŭrinde, ĉar ili jam montris per tiu dua akto sian kapablon regi la rimskemon.
La traktado de vortludoj en la traduko dependas je sonsimilaĵoj inter malsamaj vortoj, aŭ je la uzo de falsaj sufiksoj en veraj radikoj; en la angla, male, ĝenerale (kvankam ne ĉiam) temas pri duobla signifo de la sama vorto. La Esperantlingvaj vortludoj povas do esti iom obskuraj por la rapida leganto -- kio ja ne estas tiel granda handikapo, ĉar en la originalo, pro arĥaeco de la lingvaĵuo, la vortludoj ofte restas tute obskuraj. Jen tri ekzemploj, unue el la angla, poste en Esperanto:
Adriana: Say, is your tardy master now at hand?
Dromio E.: Nay, he's at two hands with me, and that my two ears can witness.
Adriana: Ĉu via tarda mastro nun proksimas?
Dromjo E.: Ne, sed li boksemas, kiel miaj du oreloj povas atesti.
(Akto II Sceno 1)
Adriana: Back, slave, or I will break thy pate across.
Dromio E.: And he will bless that cross with other beating:
Between you, I shall have a holy head.
Adriana: Reiru, aŭ mi rompos vian verton.
Dromjo E.: Kaj li per batoj ankaŭ min konvertos;
Pro ambaŭ vi mi havos sanktan kapon.(Akto II Sceno 1)
Dromio S.: Sconce, call you it? so you would leave battering, I had rather have it a head: an you use these blows long, I must get a sconce for my head and insconce it too; or else I shall seek my wit in my shoulders.
Dromjo S.: Bati la kapon? Por tiu sporto handikapon vi bezonas, vi ludas tiel vigle. Se vi tro multe batos, mi serĉos eskapon en la ĝibo.
(Akto II Sceno 2)
(Tiu lasta povas esti aparte nebula por anglalingvano, se tiu ne scias, ke antaŭ 400 jaroj la vorto sconce povis esti aŭ kapo aŭ fortikaĵeto.)
Jam en la tria akto, tamen, oni ŝajne rezignemas pri vortludoj; ekzemple, Dromjo S. plendas pri virino Nell, kies interkokso mezuras an ell; en Esperanto, tio simple fariĝas Nel kaj unu ulno. Kaj en Akto IV Sceno 3, kiam Dromjo S. interplektas amason da vortludoj por priskribi publikulinon, la tradukinto (ĉu Auld? ĉu Simeonov? Mi vetus, ke la dua!) montras tute neniom da originaleco, tradukante la priskribon preskaŭ laŭvorte.
La traduko tamen estas ĝenerale klara (ofte pli klara ol la originalo) kaj fidela, eĉ kiam -- post la dua akto -- ne aparte inspirita. Certe vi konas la historion: du paroj de disigitaj ĝemeloj post dudek jaroj troviĝas en la sama urbo, kaj okazas diversaj rezultaj konfuzoj. Tio estas intrigo, kiun la Bardo certe ŝtelis de la Esperanta romanisto Henri Valienne (en Ĉu Li?).
Unu-du malgravaj eraroj makulas la gramatikon. En Akto I Sceno 2, Artifolo S. diras en la angla Now, as I am a Christian, answer me, kio ja estas komando; en Esperanto tio fariĝis iel "Respondu min kristane," kiu, pro transmeto de la kristaneco de Antifolo al Dromjo, fariĝas kvazaŭ peto; sampaĝe, la forta slave fariĝas la sencela "ulo". En Akto III Sceno 1, Dromjo E. laŭvlorte kun la angla originalo, al Dromjo S. rompos la vorton, "ĉar vortoj estas vento" -- sed ĉu tiu ĝentila angla esprimo por "furzi" (to break wind) havas la saman sencon en Esperanto? Mi neniam aŭdis ĝin. Bonŝance, Dromjo S. havas okazon simile fuŝi sur la sama paĝo, uzante kiel metaforon por "neniam" la tajperaran esprimon "kaj birdoj ĉiuj sen naĝiloj estas". Sur paĝo kvindek-du Luciana faras gramatikan eraron, kiun eĉ leciono 3 de Teach Yourself Esperanto ne permesus: "...laŭdante mian belon kaj parolojn" (devus esti: miajn). En unu loko la precizeco de Esperanto mem trompas la tradukinton; kiam en Akto III Sceno 2 Dromjo, parolante pri Nell, diras, ke she would have me as a beast kaj poste klarigas, ke temas pri ŝia besteco ne lia, en Esperanto la sama klarigo post "ŝi volas havi min kiel bgesto" estas pleonasma, ĉar la manko de -N jam sufiĉe klarigas ĉion (sed la tradukinto, por pravigi tiun klarigon, simple faras stultan gramatikan eraron en la parolado de Dromjo, aldonante tiun eraran -N, kie ĝi devus ne aperi!).
Tajperaroj estas maloftaj; tamen ĝenas la tuta elfalo de unu linio (sur paĝo 33, tuj sub la unua linio, aldonu: "DROMJO E: Enlasu mian mastron, Luĉjo"). Ankaŭ ĝenas la manko de personaro en la komenco; sed, rigardante la originalon, mi opinias, ke eble estas pli bone tiel, ĉar la priskribo de la Priorino malkaŝus unu el la grandaj "surprizoj" de la teatraĵo.
Ĉi tiu libro estas interesa kaj valora aldono al nia Ŝekspira teatraĵaro. Tamen, laŭ mi ĝi ne estas la definitiva Komedio. Tio ĝi povus esti, se oni tratradukus aktojn tri ĝis kvin per la sama spirito kaj sprito, kiujn oni disponis por aktoj unu kaj du.
(1) Wlodarczyk, Walerian: "Shakespeare en la esperanta literaturo", Monda Kulturo #7, printempo 1964, p. 195.
(2) Auld, William, en la "Enkonduko" al la jena verko.