Titolo	Vismar
Aŭtoro	István Nemere
Kategorio	Prozo originala / romanoj
	.
Eldonloko, jaro	Moskvo, 2008
Eldoninto	Impeto / Eŭropa Jura Universitato Justo
Klarigoj	Ĉu povas naskiĝi vera amikeco inter homo kaj besto?
ISBN/ISSN	9785716101906
Formato	191 paĝoj, 20 cm

Recenzo de Aleksandr Ŝevĉenko

Herooj de la 21-a jarcento: Vismar

Fonto: Scienco kaj Kulturo № 3(83) 2009
Reta ligilo al la originalo: http://impeto.trovu.com/recenzoj/vismar
Aldonita de Aleksandr Ŝevĉenko (2010-01-18)

Recenzo en Scienco kaj Kulturo № 3(83) 2009

Vismar. Originala romano.

Pasintaj jarcentoj havas multajn renomajn literaturajn heroojn. La nova, 21-a, ĝis nun ne dorlotis nin. Eble mi legas ne tiujn librojn. Sed ja okazis. Inter senĉese kuranta, krianta, pafanta, magianta, blasfemanta kaj kotopo-anta kohorto de novaj literaturaj personoj, fin-fine aperis nehasta, vere alloga, profunda, centprocente apartenanta al nuna jarcento protagonisto. Maljunulo Vismar. Li venis el la pasinta jarcento en modernan vivon. “Antaŭlonge, estinte ankoraŭ knabeto li elkalkulis, kiom da jaroj li havos, kiam finiĝos la dudeka jarcento — kiun li tiam kredis senfina, eterna”. Sed jen, komenciĝis la dudekunua, kaj Vismar mire konstatis, ke li estas jam maljunulo, kaj la Vivon kaj Tempon li jam observas alimaniere, ne kiel en la infanaĝo. “Kaj ankaŭ la Tempo alimaniere traktas lin”. Homa Tempo estas malpli ol cent jaroj. Por plejmultaj el ni la pasinta jarcento estas la tempo de infanaĝo, kaj ni ĉiuj iĝas maljunuloj de la 21-a jarcento. Ni ĉiuj estas iasence vismaroj, ostaĝoj de la Tempo.

Ekzistas diversaj ekzemploj de rilatoj inter sanaj, agoplenaj socianoj kaj maljunuloj. Ĉe multaj kaŭkaziaj popoloj la maljunuloj, “estimataj avoj”, havas absolutan aŭtoritaton. Iliaj vortoj estas leĝo por pli junaj samgentanoj. Kaj tio estas komprenebla. Ja ilia vivosperto estas unika. En alia okazo, antaŭnelonga moro de unu el nordaj gentoj devigis lasi siajn maljunulojn sole morti en tundro. Ĉu kruele? Jes. Se ne konsideri, ke iliaj plenfortaj parencoj ofte staris antaŭ malfacila elekto inter malbono kaj malbono: al kiu doni restintan pecon: ĉu al senforta kaj ne kapabla labori maljunulo, aŭ al suĉinfano, eble al graveda virino? Jen kia estas siaspeca ekzemplo de prasocia eŭtanazio. Tiuj ekzemploj estas el la dudeka jarcento. Kiun el du la homaro pretas preni en la jarcenton dudekunuan? Ŝajnas, ke ŝancoj por ambaŭ nun estas egalaj. Aktive konsumanta homaro ofte rilatas al maljunuloj kiel al nebezonataj jam, tedemaj kaj nekompreneblaj estaĵoj.

Du fortoj samtempe nestas en la animo de maljunulo Vismar. Li iĝas ermito, evitas kontaktojn, fermas sin post kvar izolaj bariloj-cirkloj, la kvara el kiuj estas “en li mem”. Nekomprenebla, fermita oldulo. “Vi estas malnormala, Vismar”. La dua forto, male, devigas lin serĉi kontaktojn kun la ekstera mondo, strebas al mizerikordo. Sed tiuj kontaktoj estas minimumaj: “rito — la demando, rito — la respondo”, ofte ĝenerale senvortaj.

Diference de multaj aliaj homoj, Vismar havas gravan avantaĝon: li havas monon. Ofte la bonagojn li efiktivigas helpe de abrupta frazo: “Mi pagos”. Vismar ne estas riĉulo, kiu malavare disdonas, liaj bonagoj estas strikte elektemaj. Li demandas sin enanime, ĉu homoj efektive estimas lin, ne lian monon? Li volas “kredi-esperi”, ke lin. Sed la inklino al izoleco, elektemaj bonagoj foje provokas konfliktojn inter li kaj aliuloj. Tiel, la Knabino sentas respondecon pri ĉiuj hundoj, dum Vismar preferas la solan, por li anime proksiman. Sed la konfliktoj ne evoluas dank’ al iĝinta jam ŝablona frazo: “Mi pagos!” Grava kontrasto, ekzemple, kun protagonistoj de fratoj Strugackij kaj ilia eterna “Feliĉon por ĉiuj! Senpage!”

La societo de mizerikordo — triopo, laboranta en la azilo por senhejmaj hundoj, same kiel Vismar, estas fermita por eksteraj kontaktoj. Hazarda homo ne trafos ĉi tien, eĉ se li pretas doni monon. La societo defendas sin helpe de cirkloj: vera barilo, ĉirkaŭanta la azilon, kaj la barilo en la animoj de ĉiuj, kiuj en la azilo laboras kaj loĝas, — homoj kaj hundoj. Por Vismar la plej grava agnosko, pli grava ol iu ordeno aŭ mono, estas ladpoteto kun eluzitaj randoj: “...ili ĉiuj havas sian sur la breto superkrana, kun nomoj alskribitaj. Vismar tiel sentis: la personaro de azilo tiam lin enakceptis definitive, kiam apud la tri trinkpotetoj aperis la kvara kun surskribo VISM”. Ĉiuj en la azilo komprenas unu la alian sen vortoj, agas sendevige, senordone, kaj tio konvenas por Vismar. Vismar trovis sian niĉon. Laŭ trafaj vortoj de unu el vizitantoj, Vismar nun estas “azila homo”, same plenrajta, kiel la Knabino, Kuracisto aŭ Helpisto — konstantaj laborantoj de la azilo.

Malgraŭ multaj antaŭaj travivaĵoj, la vivo de Vismar ne ŝajnas nun tragika. Ĝi elradias estimon kaj trankvilon. Plej tragike en la romano aspektas la Knabino. Juna, svelta, tamen ne bela. “Ŝi ne plaĉas al viroj, tial ŝi solas”. La Knabino estas plenpotenca mastrino en la hundazilo. Nur ŝi respondecas pri ĉio. Iaspeca reĝino de la forportado de hundaj fekaĵoj kaj preparado de miksmanĝaĵoj. Vismar foje-foje vidas ŝin eĉ beleta, kiam ŝi zorgas pri la plej fava hundo. Sed ŝi revas pri alio. Kaj pro tio “la Knabino ofte nervozas”. Eble por ŝi entute ne estas pli konvena loko en la mondo. Sed venas la tago, kiam la malbeleta Knabino ekfloras. “Vismar sentas varmon, radiantan el la Knabino”. Tre baldaŭ ŝi povas forrajdi sur sia biciklo por ĉiam. Renkonte al alia vivo, al sia Eta Princo, por kapti fabelan Bluan Birdon. Eble ŝia provo fiaskos, dolorigos. Sed tio estas ŝia elekto, kaj ŝi pretas provi. Vismar kaj la Doktoro, saĝaj maljunuloj, komprenas tion, sed ne rajtas ĉi-okaze doni iajn konsilojn al la junulino. Ŝi rajtas ŝanĝi la vivon. Kaj tio estas tragika. Kio okazos al tiu rompebla mizerikorda mondeto, kiun ŝi regis?

La granda Hundo emfazas la maljunecon kaj solecon de Vismar. Neniam antaŭe apud li estis tiom komprenema kunulo. La Hundo kvazaŭ prezentas la respegulitan animan mondon de Vismar. “Ĝi ankoraŭ vivas, sinjoroj”, — multfoje ripetas la Helpisto pri la Hundo. La samon eblas diri ankaŭ pri Vismar. Li petas la Hundon: “Eltenu, vi estas por mi la ekzemplo”. Vismar pretas plu vivi, por esti apud la Hundo kaj zorgi pri ĝi. Fajna fadeno, kiu ĉiam emas disŝiriĝi, ligas Vismaron kun la mondo. La apero de la Hundo iom firmigis la fadenon, farigis la vivon de Vismar pli signifa, kaj ni esperu, pli longa. Se iun tagon Vismar ne aperos sur la monteto por porti siajn elektitajn bonagojn al la homaro, la mondo ne malaperos, restos. Sed tio estos jam alia, senvismara mondo.

Aleksandr Ŝevĉenko

고액결제의 경우 안전을 위해 카드사에서 확인전화를 드릴 수도 있습니다. 확인과정에서 도난 카드의 사용이나 타인 명의의 주문등 정상적인 주문이 아니라고 판단될 경우 임의로 주문을 보류 또는 취소할 수 있습니다.  

무통장 입금은 상품 구매 대금은 PC뱅킹, 인터넷뱅킹, 텔레뱅킹 혹은 가까운 은행에서 직접 입금하시면 됩니다.  
주문시 입력한 입금자명과 실제입금자의 성명이 반드시 일치하여야 하며, 7일 이내로 입금을 하셔야 하며 입금되지 않은 주문은 자동취소 됩니다.

• 배송 방법 : 빠른등기
• 배송 지역 : 전국지역
• 배송 비용 : 3,000원
• 배송 기간 : 2일 ~ 3일
• 배송 안내 : - 산간벽지나 도서지방은 별도의 추가금액을 지불하셔야 하는 경우가 있습니다.
  고객님께서 주문하신 상품은 입금 확인후 배송해 드립니다. 다만, 상품종류에 따라서 상품의 배송이 다소 지연될 수 있습니다.
  

교환 및 반품이 가능한 경우
- 상품을 공급 받으신 날로부터 7일이내 단, 가전제품의
  경우 포장을 개봉하였거나 포장이 훼손되어 상품가치가 상실된 경우에는 교환/반품이 불가능합니다.
- 공급받으신 상품 및 용역의 내용이 표시.광고 내용과
  다르거나 다르게 이행된 경우에는 공급받은 날로부터 3월이내, 그사실을 알게 된 날로부터 30일이내

교환 및 반품이 불가능한 경우
- 고객님의 책임 있는 사유로 상품등이 멸실 또는 훼손된 경우. 단, 상품의 내용을 확인하기 위하여
  포장 등을 훼손한 경우는 제외
- 포장을 개봉하였거나 포장이 훼손되어 상품가치가 상실된 경우
  (예 : 가전제품, 식품, 음반 등, 단 액정화면이 부착된 노트북, LCD모니터, 디지털 카메라 등의 불량화소에
  따른 반품/교환은 제조사 기준에 따릅니다.)
- 고객님의 사용 또는 일부 소비에 의하여 상품의 가치가 현저히 감소한 경우 단, 화장품등의 경우 시용제품을
  제공한 경우에 한 합니다.
- 시간의 경과에 의하여 재판매가 곤란할 정도로 상품등의 가치가 현저히 감소한 경우
- 복제가 가능한 상품등의 포장을 훼손한 경우
  (자세한 내용은 고객만족센터 1:1 E-MAIL상담을 이용해 주시기 바랍니다.)

※ 고객님의 마음이 바뀌어 교환, 반품을 하실 경우 상품반송 비용은 고객님께서 부담하셔야 합니다.
  (색상 교환, 사이즈 교환 등 포함)

에스페란토 도서 구입과 관련하여 불편사항이 있으시면 010-3340-5936으로 연락주시면 감사하겠습니다.

상품의 사용후기를 적어주세요.

게시물이 없습니다

상품에 대해 궁금한 점을 해결해 드립니다.

게시물이 없습니다